New Faces

Speels en ongedwongen gaat Miriam van Praag om met het door haar zelf geschoten materiaal, door een spontaan en bijna intuïtief contact met de omgeving van het subject, mogen kleurrijke kunstobjecten en natuurlijke lichtvlekken meedansen binnen het zorgvuldig uitgetekende oppervlak waarop het gezicht in een klassiek middenkader zijn positie inneemt. 

Deze fotomontages waarbij Miriam van Praag de gefotografeerde opnames fuseert met de natuurlijke elementen van het eiland en de kunst die ze tegenkomt in de openbare ruimte, zijn een mengeling van kleur, die als laag op het zwart- witte veld niet zozeer commentaar geeft als wel op zachte toon vragen stelt over de geportretteerde, tegelijk zijn de portretten zeldzaam optimistisch, er gaat iets ingetogen en feeërieks  uit van het invallend licht, de mensen op de foto ademen levenslust uit en een vreugde die je zelden aantreft in hedendaagse humanitaire portretstijl .

Naturel zou een term kunnen zijn warme je Miriams werk kunt typeren, maar daarmee doe je het experiment van het recente werk tekort. 

Het festival Into the Great Wide Open, dat ieder jaar op het kleine eiland Vlieland plaatsvindt, werkte voor het eerst met vrijwilligers met een vluchtelingenstatus als achtergrond. Miriam van Praag  omarmde de opdracht die ze ontving, vanuit een persoonlijke interesse in de ontheemde mens die geen thuis heeft, en in een nieuw en vreemd land een existentiële wending aan het leven probeert te geven. Een uitdaging, zegt ze ook, voor haar als kind van een moeder die ondergedoken heeft gezeten omdat zij joods was. Zelf was zij verschillende malen in Israël waar de energie van 'de Klaagmuur', ondanks haar eigen, een meer liberale of vrijzinnige benadering van het joods zijn , diepe indruk op haar maakte. 
Miriam voelt een sterke betrokkenheid met deze moderne vluchtelingen, de trauma's die ze onverwerkt moeten meetorsen en hun aanpassingsproblematiek. Hoe ging ze te werk? Ze kende de vluchtelingen bij naam omdat ze de foto’s aan hen cadeau wilde doen. "Het was best hectisch," vertelt ze, "om deze mensen te fotograferen omdat ze moesten werken op een strak tijdschema, en niet iedereen Engels sprak of Frans. Vaak spraken ze  alleen Arabisch ." Soms was er een tolk die tussen haar en de geportretteerden bemiddelde. Het was een enorme stap voor met name de vrouwen om aan het project mee te werken, beschadigd als ze zijn door wat ze hebben meegemaakt. Miriam Van Praag: "Er zat een jongen bij die zo angstig was voor het regime waar hij vandaan komt dat hij niet op de foto durfde te gaan, omdat ze hem proberen op te sporen." En de vrolijke gebaren dan op de foto? Was dit spontaan of gaf zij daar opdracht toe? “De poses die ik ze vroeg aan te nemen, zijn allemaal naar aanleiding van elpeehoezen uit mijn jeugd en foto’s van bekende mensen. Deze heb ik op mijn iPad staan en kon ik laten zien en dan mochten ze zelf de houding kiezen. De Stars vallen nu nog buiten het Nederlandse kader maar ik wil ze binnen het kader een positie geven, door de vormgeving.

Wie meer over het werk van Miriam van Praag wil lezen , of informatie wil ,over een mooi en menselijk portret in opdracht kan haar website www.lolapictures.nl bezoeken .