Er zijn geen resultaten gevonden die voldoen aan uw zoekopdracht. Probeer het a.u.b. opnieuw.
Hij excuseert zich dat hij 10 minuten later arriveert dan eerder afgesproken. Een vertraging die hij in een appje, ruim op tijd, aankondigde. Zijn zoon Even Ezer van bijna vier deed beslag op hem.
In het dorp waar ik opgroeide was er een herenhuis met een naam op de gevel, wat op zich al bijzonder was. En die naam was ‘Eben- Haezer’; ’Tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen’, werd me als kind geleerd. Hij vertrok uit Eritrea toen zijn vrouw zwanger was en zag zijn zoon voor het eerst na de gezinshereniging in Nederland. Ze noemden hun zoon Even Ezer, andere schrijfwijze, zelfde betekenis.
Hij kende het Valkenburgse Meer niet van een eerder bezoek en heeft zich met behulp van Google Maps en zijn oortjes laten gidsen. Zijn sportschoenen zien er als nieuw uit maar hij heeft ze slechts schoongemaakt. We drinken wat met uitzicht over de plas, hij thee, ik koffie uit de ‘paraattas’ die mijn vrouw altijd klaar heeft staan. Het mini amandelbroodje zorgt voor een stevige meeuw op een meter afstand, het lijkt wel een bedelende hond. De zon schijnt fel en verleid je om je jas uit te doen om vervolgens te ontdekken dat er een frisse wind staat.
Hij gaat 5 mei aan de slag in de bouw, elektrotechniek en ’s avonds les. Eigenlijk dezelfde opleiding als Junayd maar hij doet het MBO op niveau II en Junayd op niveau I. Hij gaat per 1 mei uit de bijstand en krijgt een salaris terwijl Junayd uit de bijstand is en een studiebeurs heeft. De lessen worden nu de school gesloten is digitaal gegeven. Hij miste de eerste weken les door het ontbreken van een goede laptop. School en gemeente overlegden druk maar konden uiteindelijk niets voor hem betekenen. Aangezien hij in mei uit de bijstand gaat was de gemeente wel bereid om het vakantiegeld naar voren te halen zodat hij een laptop kon aanschaffen. Om de les rustig te kunnen volgen gaat hij in de slaapkamer zitten. De groep telt 27 studenten dus veel tijd voor vragen is er niet.
Ik ben verrast over zijn snelle gezinshereniging; 1 jaar en 2 maanden. Beyram deed er vier jaar over. Hamza gaat mogelijk de vijf jaar halen. En Isoke die geen kinderen heeft is volstrekt kansloos omdat hij de band met zijn vrouw niet kan aantonen. Het is vrij ongebruikelijk in zijn kring om maar één kind te hebben. Ze worden daar regelmatig op aan gesproken, zijn vrouw schaamt zich dan. Hij komt zelf uit een groot gezin; zijn vader hield het met 2 vrouwen waarbij hij bij elk 5 kinderen verwekte. Tamelijk ongebruikelijk ook in hun samenleving. Er wordt in Eritrea weinig gesproken over het krijgen van kinderen of voorbehoedmiddelen. Als een vrouw de pil wil slikken moet de man mee naar de dokter om toestemming te geven. Het erover praten gaat hem gemakkelijk af, hij was sociaal werker in Eritrea voor mensen die door de oorlog niets meer hadden. Waarschijnlijk zou hij het in Nederland ook goed doen als hulpverlener. Hij vraagt ook onbekommerd naar de afwezigheid van kinderen in ons huwelijk. Hij heeft Hamza nog zo gewaarschuwd toen hij vorig jaar zijn vrouw ging opzoeken in Ethiopië; zorg voor voorbehoedsmiddelen!
Ze hebben een portiekflatje op de derde verdieping met twee slaapkamers. Daarvoor woonde hij in hetzelfde complex aan het Avicennapad met Beyram, Hamza en Junayd. Even is een dynamisch jongetje dat hem ’s morgen ongeduldig uit bed haalt. In Eritrea is kalmte en rust eerder een verdienste. Even vraagt zijn vader waarom hij geen auto heeft. Mahir neemt zijn zoon zo jong als hij is al mee naar de tandarts die heel aardig is voor kinderen. Hij wil graag zelf iets laten doen aan zijn ondergebit, de tanden duwen elkaar uit het rijtje, maar ziet op tegen de kosten. Voor het werk straks zou een rijbewijs en een auto een uitkomst zijn. Nu moet hij zich melden bij het bedrijf en met een busje naar zijn eerste klus in Den Haag. De theorie voor het rijbewijs heeft hij al weten te halen en is anderhalf jaar geldig.
Op de terugweg ga ik nog even langs bij Beyram om te horen hoe het gaat. Hij mocht aanvankelijk niet meer op bezoek komen in het AZC, later weer wel maar niet blijven slapen. Nu de wekelijkse meldplicht in het AZC is opgeschort heeft hij zijn vrouw en 3 kinderen naar Leiden gehaald. Ze wonen nu met zijn allen in een eenpersoons containerwoning en zijn zielsgelukkig. ‘We zijn ook niet gewend om afzonderlijk te slapen’, vertelde hij me. Ze blijken niet thuis te zijn en ik stuur ze een appje.
Jaap Glasbergen
Taalvrijwilliger
Omwille van privacy zijn de namen gefingeerd.