Taalwandeling #14

Kipfilet, en een beetje groenten

We spreken af voor de deur van de bibliotheek. Het is een stralende novemberdag en de middenstand doet zijn best om nog wat te verdienen aan passanten; vooral koffie maar ook soep en broodjes.

We steken de Breestraat over langs de Pieterskerk waar we stil staan bij de plaquette van de Pelgrim Fathers. Stukje Rapenburg richting Witte Singel. Ondertussen vertelt hij me dat hij in Iran aan de universiteit zaadveredeling heeft gestudeerd. Niet afgemaakt. Vervolgens had hij een winkel en marktkraam met exclusieve stoffen die hij zelf importeerde uit Dubai. Hij kon er een Kia van rijden. Het toelatingsexamen bij het Universitair Talencentrum in Leiden haalde hij niet, zijn Engels was te ver weggezakt. Eerst les bij NBC en nu bij een andere Taalschool. De andere leerlingen zijn allemaal Syriërs en spreken onderling Arabisch waardoor hij zich geïsoleerd voelt.

Na de stoffenhandel heeft hij ook nog een aantal jaren in Zuid Korea gewerkt als verkoper van tweedehands autobanden in de zaak van zijn oom. Hij tolkte daar voor andere Iraniërs. Na Korea volgde ook nog Japan. Korea en Japan is in trek bij Iraniërs om geld te verdienen.

Hij betaalde 3000 euro voor een visum naar Nederland met de optie door te reizen naar Engeland. Toen de bemiddelaar na Schiphol niets meer van zich liet horen zijn ze maar doorgereisd naar Ter Apel. Zijn vrouw en dochter zijn een jaar geleden teruggegaan naar Iran. Hij denkt dat er al die tijd een affaire speelde. Pillen hielden hem op de been.

Zijn zoon van 16 volgt een Internationale schakelklas maar zou liever op een gewone school zitten. Op zijn school wordt er nauwelijks Nederlands gesproken. Hij is ernstig obees, zodanig dat de spaken van zijn fietsachterwiel regelmatig knappen. Volgens Dari eet hij vooral fruit. Nederlands praten durft hij nauwelijks, bang om uitgelachen te worden?

Hij is bekeerd tot het christendom en bezoekt een kerkgenootschap in Voorschoten. Gevangen gezet en bedreigd met de dood deed hem besluiten uit Iran te vertrekken. Zijn kennissenkring hier is beperkt; een handjevol Iraniërs die ook het Taalcafe bezoeken.

We drinken meegenomen koffie op een bankje in de zon bij het Kort Galgenwater. Zojuist vertelt hij dat er een tumor bij zijn ruggengraat zit ter grootte van een mandarijntje. Binnenkort moet er weer een scan worden gemaakt om te kijken of die groeit. Hij heeft last van het zonlicht. Thuis is alles verduisterd vanwege de migraine.

We bewonderen samen een Audi A7 in een weinig voorkomende blauwe kleur. Er zitten wel 20 inch velgen onder, stelt hij met een kennersblik vast. Zijn internationale rijbewijs kan hij in Nederland niet omruilen wat in sommige andere Europese landen wel kan. Een tolk bij het theorie examen kostte veel geld en na een keer zakken liet hij het erbij zitten.

In de etalage van Berghe Henegouwen staat een opvallend groot televisiescherm. Zijn tv is vermoedelijk analoog en hij is beducht extra kosten te moeten maken voor het digitale signaal. 

Het is vanavond kipfilet, wortelen, uien en een beetje groenten.

Jaap Glasbergen
Taalvrijwilliger

Omwille van privacy zijn de namen gefingeerd.