Taalwandeling #8

Leven in de brouwerij

Aangezien ik wat aan de vroege kant ben voor mijn afspraak met Hamza loop ik even langs bij Junayd op de eerste verdieping. Bij gebrek aan een deurbel, terwijl hij er toch al twee jaar woont, klop ik op de deur.

Net als ik weg wil lopen gaat de deur open; ik heb hem uit bed gebeld. Hij excuseert zich, gisteravond laat thuis gekomen na bezoek aan zijn broer. Zoekt naar zijn telefoon om te kijken hoe laat het eigenlijk is, kwart voor elf. Hij lacht verontschuldigend. Beneden bij Beyram is alles dicht en stil zodat ik vermoed dat ze nog bij zijn broer logeren in Dordrecht.

Hamza heeft bericht gekregen van zijn advocaat met als bijlage een brief van 5 kantjes met vragen van de IND. Het is de eerste reactie op een hernieuwd verzoek voor gezinshereniging, mogelijk door de DNA test, van 24 december 2019. De advocaat rekende op een reactie na een half jaar. Ik schrik van de vragen omdat opnieuw lijkt alsof er na 4 jaar nog niets is gebeurd. De toon van de IND is niet onvriendelijk maar voor een goed verstaander wel onverbiddelijk. De reactietermijn van 3 maanden voor de IND wordt zonder nadere toelichting verdubbeld. De advocaat wil een afspraak maken met Hamza om de IND te kunnen antwoorden. Hij stelt me gerust; veel van de vragen zijn eerder gesteld en reeds door hem beantwoord. Hij gaat over een paar dagen bellen met Hamza met behulp van een tolk.

Ik had eerder contact met hem n.a.v. de zwangerschap van de vrouw van Hamza. Inmiddels is er een kind. Aan geboortebewijzen doen ze niet in Vluchtelingenkampen in Ethiopië maar ik heb al wel een vaccinatiekaart met haar naam gezien op een app. De advocaat wil graag straks het liefst het originele doopbewijs. Voor alle duidelijkheid; deze advocaat ontvangt niets voor zijn inspanningen.

We lopen onder het viaduct van de A44, langs Corpus, langs Hilton en langs Avery Dennison. Het extra parkeerterrein van de farmaceut Jansen is schaars bezet. Ze werken, voorlopig voor eigen kosten, dag en nacht aan een vaccin tegen het coronavirus. We lopen een stukje langs de drukke N206, over de Torenbrug en er weer onderdoor langs LIMES en Ouwehand richting Kwantum. Toplocaties met dure auto’s, elektrisch bediende hekken en ongebruikte laadpalen.

Het begint zachtjesaan weer wat drukker te worden rond het Valkenburgse meer aan het parkeerterrein te beoordelen. Vooral met dames die de hond uitlaten waarbij de honden het koude water niet schuwen. Het wandelpad voert vanaf de Kwantum langs een weiland met paarden, langs een bedrijf dat handelt in gasflessen en een autosloperij. Op de speelweide voor Brasserie Buitenhuis worden balspelletjes gedaan en voorzichtig pootjegebaad. Er is een surfer op de plas die lastig wegkomt van de kant. Medewerkers van de Brasserie zitten achter de afzetting met flessen bier op het terras.

Vanaf de plas klinken de diesels van de zandzuigers en worden duwbakken traag verplaatst. Zichtbaar zijn drukke activiteiten bij de A44 voor de nieuw aan te leggen verbinding met de A4. U weet wel van die 900 miljoen euro.

Terwijl we koffiedrinken op een bankje bij de Surfschool belt een medewerkster van de gemeente Leiden. Ze spreekt Tigrinya en tolkt ook vaak. De gemeente kan door Corona geen mensen ontvangen op het gebruikelijke spreekuur en heeft een ’Skype spreekuur’ ingericht. Het verhaal duurt Hamza te lang en hij zit bekken te trekken naar mij. Na de koffie krijg ik een beetje handgel uit een flesje dat hij bij zich draagt.

Als we na twee uur terugkomen zie ik een wasrekje staan bij Beyram. Zijn vrouw doet open en de jongste van vier probeert me naar binnen te trekken. De etensgeuren komen me tegemoet. Beyram heeft vanmorgen gewerkt bij de DZB en lag even te rusten. Zondag brengt hij zijn vrouw en kinderen weer terug naar het AZC in Den Helder; de oudste van acht kan maandag weer naar school.

Jaap Glasbergen
Taalvrijwilliger

Omwille van privacy zijn de namen gefingeerd.