Er zijn geen resultaten gevonden die voldoen aan uw zoekopdracht. Probeer het a.u.b. opnieuw.
We worden uitgezwaaid vanaf het balkon van de 3e verdieping door zijn zoon Senai, die tot ieders vreugde weer 5 dagen per week naar school gaat.
Zijn leven staat op zijn kop. Hij heeft zich een aantal jaren kunnen laven aan de positie van ’statushouder’ met een overzichtelijk aantal uren taalles en wat afspraken bij de DZB. Daardoor kon hij rustig in de bibliotheek zitten, de theorie voor het rijbewijs halen en zijn zoon van school halen. Maar sinds zes weken heeft hij een baan in de bouw en dat betekent vijf dagen per week werken, twee avonden school en ’s morgens om vijf uur opstaan. Onze eerdere afspraak is dan ook spaak gelopen en hij put zich uit in excuses. Hij gaat op de fiets naar het bedrijf in Zoeterwoude en van daaruit met het bedrijfsbusje naar bouwlocaties in Leiden, Bodegraven of Ahoy Rotterdam. Echt coronaproof klinkt het niet. ‘Zoeterwoude’ blijkt net zo’n tongbreker te zijn als ’Scheveningen’ voor iemand die Nederlands taal leert. Zijn ploegbaas dacht een ervaren kracht erbij te krijgen en dat is hij voorlopig nog niet. Volgende week wordt er overlegd. Zijn verdiensten zitten nog op bijstandsniveau. Toch moest er een nieuwe tv komen want de oude kon na twee jaar niet meer gerepareerd worden. Een nieuwe op afbetaling bij de Media Markt. Als hij wat meer geld verdient wil hij graag wat laten doen aan zijn ondergebit. Een losse schatting van de tandarts bedroeg wel 2000 euro.
Hij was al in Eritrea diaken bij de kerk. Volgde daarvoor een opleiding bij een bijbelschool. Zijn werkzaamheden lijken vooral te bestaan uit het assisteren van de priester/pastor en het begeleiden van de bezoekers. Als jongeman in Eritrea wordt je geacht geen omgang met meisjes te hebben als je aspiraties hebt om religieus leider te worden. Ambities om ook voorganger te worden heeft hij niet; te veel bijbelstudie en bovendien moet je dan elke week naar de kerk.
Het is zondag even na 12 uur en het terras van de brasserie Cronesteyn is aardig bezet. Ook hij is vertrouwd met de omgang met dieren. Zijn vader had wel 50 schapen. We staan even stil bij het hek en de mekkerende schapen melden zich meteen. Ook bij restaurant Allemansgeest is het terras aan het water redelijk gevuld. Duidelijk ander publiek.
We bekijken de bouwactiviteiten voor de nieuwe verbinding tussen de A4 en de A44 en realiseren ons dat de geboorde tunnel zo’n beetje onder onze voeten loopt. De A4 kent hij van de ritjes naar de bouwlocaties.
We drinken koffie op een bankje aan de kant van Voorschoten. Hij kiest voor de mini gevulde koek. Mogelijk heeft het vasten vooral betrekking op het consumeren van zuivel en niet van zoetigheden? Hij zwaait naar de overkant van het water naar een man waarmee hij de taallessen volgde. De man is gescheiden en woont alleen en is vandaag op pad met zijn twee kinderen. Er gaan nogal wat koppels, eenmaal herenigd in Nederland, uit elkaar. Ik hoor daar regelmatig vrijwilligers over mopperen die gemakzucht veronderstellen. Terwijl de mannen betrekkelijk comfortabel hier de taallessen volgen moeten de vrouwen, vaak met kinderen, zich zien te handhaven in vluchtelingenkampen en soms tergend lang wachten op gezinshereniging. In Nederland moeten de vrouwen hun verworden autonomie vaak weer opgeven en is de man weer de baas. Ook natuurlijk omdat die al langer in het nieuwe land zit. Niet zo gek dat het dan in Nederland knapt. Ik vraag hem een beetje plagerig wie er bij hen thuis de baas is. Eigenlijk niemand zegt hij royaal. ‘En als ik die vraag nou eens aan je vrouw zou stellen?’ Zonder twijfel antwoordt hij dat zij dan vast zou zeggen dat zij de baas is.
Hun huwelijk is dan ook niet gearrangeerd door hun ouders. Ze kenden elkaar al langer en woonden het eerste half jaar van het huwelijk nog bij hun respectievelijke ouders. Het kwam zelfs voor in zijn omgeving dat een christelijk meisje huwde met een moslim jongen. Hij realiseert zich dat zoiets hier ook zou kunnen gebeuren als zijn zoon groot is. Zelf begint hij over de mogelijkheid dat het ook een jongen zou kunnen zijn die om de hand van zijn zoon komt. Hij is zichtbaar ongemakkelijk bij het idee van een blonde jongen met blauwe ogen als partner van zijn zoon. Of ouders zich in Nederland bemoeien met de partnerkeuze van hun kinderen wil hij weten? Ik vertel over de documentaire bij de VPRO over Pete Wu, een jonge chinees, geboren in Nederland die het moeilijk heeft om los van zijn ouders een partner te kiezen.
Hij heeft heel Eritrea doorgereisd en ook een half jaar in Asmara de hoofdstad gewoond. Je kunt goed merken dat die ervaringen hem een ruimere blik op de wereld heeft gegeven.
De avondschool stopt binnenkort met de digitale lessen en gaat weer verder in september. Vanmorgen nog zat hij aan opdrachten te werken; Nederlands, rekenen en techniek.
BLM lijkt hij van een afstand te volgen en hij weet van de demonstratie in Leiden.
Jaap Glasbergen
Taalvrijwilliger
Omwille van privacy zijn de namen gefingeerd.